-
INFO@NOAVARANDATA.COM
راه اندازی شبکه های بی سیم نسبت به مدل سیمی دارای مزایای بی‌شماری است. در این فناوری داده‌ها از طریق مدولاسیون تبدیل به موج‌هایی می‌شوند و سپس به مقصد ارسال خواهند شد. بعد از دریافت امواج در مقصد، آن‌ها مجدداً به داده‌ها تبدیل می‌شوند و در دسترس کاربران قرار می‌گیرند. راه اندازی شبکه های بی سیم در روش‌های مختلفی انجام می‌شود. در این مقاله به بررسی انواع روش‌های راه اندازی یک شبکه وایرلس، مزیت‌های آن نسبت به شبکه‌های کابلی و هر آنچه باید در مورد این شبکه‌ها بدانید خواهیم پرداخت.
اجرا و راه اندازی شبکه های بی سیم بسته به محیط مورد نظر شما می‌تواند متفاوت باشد. در صورتی که محیط مورد نظر شما خارج از ساختمان باشد باید شبکه وایرلس Outdoor را اجرا کرد و در صورتی که محیط مورد نظر شما داخل یک ساختمان باشد باید شبکه وایرلس Indoor را راه اندازی کرد. هدف در هر دو روش یکی است، اما تجهیزاتی که در هر یک از شبکه‌های وایرلس Outdoor و Indoor مورد استفاده قرار می‌گیرد متفاوت است.ش
بزرگ‌ترین هدف راه اندازی شبکه های بی سیم Outdoor برقراری ارتباط بین چندین ساختمان است. برای راه اندازی این شبکه ابتدا باید دو نقطه اتصال را به گونه‌ای در طراحی بگنجانید که آنتن‌های هر دو دید مستقیمی به یکدیگر داشته باشند. با توجه به ساختمان‌های غول پیکری که در سطح شهر وجود دارد و ممکن است باعث از دسترس خارج کردن آنتن شوند، معمولاً آنتن‌ها را روی دکل نصب می‌کنند. بعد از نصب آنتن روی دکل، یک کابل از آن به سوئیچ مرکزی شبکه متصل خواهد شد.
برای راه اندازی شبکه های بی سیم Indoor از آنتن‌های وایرلس مخصوص محیط‌های داخلی استفاده می‌شود. مثل روش Outdoor در این روش هم باید از محل نصب آنتن یک کابل مستقیم به سوئیچ مرکزی شبکه کشیده شود. معمولاً برای جلوگیری از نیاز برق در حوالی نقاط اتصال، از آنتن‌هایی استفاده می‌شود که POE را پوشش دهند.
به جز دو مورد کلی فوق، روش‌های دیگری نیز برای راه اندازی شبکه های بی سیم وجود دارد که در بسیاری از مراکز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال از شبکه بی سیم PTP یا نقطه به نقطه برای اتصال دو نقطه به یکدیگر توسط تجهیزات مخصوص وایرلس استفاده می‌شود. از شبکه بی سیم PTMP یا یک نقطه به چند نقطه نیز برای اتصال چندین دستگاه به یک دستگاه مرکزی توسط Access Point استفاده خواهد شد.
راه اندازی شبکه های بی سیم در مقایسه با شبکه های کابلی دارای مزیت‌های بی‌شماری است. اولین مزیت آن راه اندازی آسان به خاطر عدم نیاز به کابل کشی، داکت و پریز است. مزیت دیگر شبکه های وایرلس امکان جابجایی دستگاه‌های متصل به شبکه است، در حالی که در شبکه های کابلی امکان جابجایی وجود نداشته و دستگاه‌ها برای اتصال نیازمند نزدیکی به یک پریز هستند. امکان اضافه کردن یک کلاینت جدید در سیستم کابلی نیازمند کابل‌کشی جداگانه برای آن دستگاه است، در حالی که یک کلاینت جدید در سیستم وایرلس می‌تواند از فاصله‌ای چند کیلومتری از نقطه اتصال تنها با استفاده از یک آنتن و گیرنده، به شبکه وصل شود. بنابراین در شبکه وایرلس دردسرهای کابل کشی شبکه کابلی وجود ندارد و اتصال بدون سیم‌ها و کابل‌ّهایی که محیط را شلوغ می‌کنند انجام می‌شود.
هرچند راه اندازی شبکه های بی سیم دارای مزیت‌های بی‌شماری است، اما در عین حال ضعف‌ّهایی نیز نسبت به شبکه های کابلی دارد که باید آن‌ها را هم در نظر گرفت. یکی از این ضعف‌ها، امکان هک شدن و نفوذ هکرها به شبکه و استفاده از تمام اطلاعاتی است که بین کلاینت‌های شبکه رد و بدل می‌شود. برای جلوگیری از این اتفاق، در شبکه های وایرلس می‌توان انتقال اطلاعات را به صورت رمزگذاری شده (Encryption) انجام داد و هر کسی هم که قصد داشته باشد به شبکه متصل شود، مستلزم احراز هویت (Authentication) باشد. روش دیگر بالا بردن امنیت این شبکه‌ه ا، استفاده از Mac Filtering است که با اضافه کردن Mac Address دستگاه‌های مورد نظر به مودم، جلوی اتصال دیگر دستگاه‌های غیرمجاز را خواهد گرفت.
راه اندازی شبکه های بی سیم برای نخستین بار به سال ۱۹۶۹ بازمی‌گردد. این شبکه با عنوان ALOHAnet در دانشگاه هاوایی راه اندازی شد. در سال ۱۹۷۱ نیز نخستین شبکه وایرلس تجاری راه اندازی شد. با پیدایش شبکه‌های وایرلس، نیاز به کابل کشی‌های پردردسر و پرهزینه از بین رفت و اتصال به شبکه از طریق یک آنتن گیرنده در هر کجایی امکان‌پذیر شد.
نوآوران دیتا عرضه کننده خدمات و تجهیزات شبکه
