آشنایی با اسپلیتر فیبر نوری

اسپلیتر (Splitter) فیبر نوری

اسپلیتر فیبر نوری برای تقسیم یک پرتو فیبر نوری به چند پرتو به نسبت تقسیم مشخص استفاده می شود و یکی از اجزای کلیدی در FTTH است. پارامترهای عمومی اسپلیتر فیبر نوری شامل طول کابل ورودی و خروجی، نسبت تقسیم، طول موج کارکرد و نوع کانکتور فیبر نوری است. درست مانند کابل فیبر نوری، فیبرها معمولاً کابلهای 0.9 میلیمتر، 2 میلیمتر یا 3 میلیمتری هستند. قطر خارجی 0.9 میلی متر بیشتر در اسپلیترهای مینی استفاده می شود، در حالی که کابل های 2 و 3 میلی متری بیشتر در اسپلیترهای باکسی استفاده می شود. اتصالات معمولی بر روی فیبر نوری اسپلتیترها FC یا SC نوع هستند.

تقسیم کننده های نوری اجازه می دهد یک رابط تکی PON در میان بسیاری از مشترکین به اشتراک گذاشته شود. تقسیم کننده های نوری نیازی به برق برای کار کردن ندارند، آنها معمولاً در هر شبکه نوری بین PON OLT (Optical Line Terminal) و ONT (Optical Network Terminals) نصب می شوند. به طور کلی، دو نوع اسپلیتر فیبر نوری مرسوم هستند، اسپلیترFBT و اسپلیتر PLC.

بستگی به تکنولوژی مورد استفاده، FBT (fused Biconical Taper) و PLC Fiber Splitter وجود دارد. FBT نوعی قدیمی که بیش از 20 سال سابقه دارد. مواد مورد استفاده برای ساخت چنین محصولاتی ارزان است بنابراین این تقسیم کننده ها به نسبت ارزان هستند. FBT دارای نقص های زیادی می باشد، مثلاً برای یک تقسیم کننده 1×32، اندازه آن بزرگ خواهد بود و اتلاف آن بسیار به طول موج حساس است.

PLC (Planar Light Wave Circuit) Splitters براساس فرآیند هدایت موج در شیشه سیلیکا با دقت و قابلیت اطمینان بالا در ابعاد کوچک طراحی شده است. Splitter PLC دارای مزایای فراوانی دارد، مثلاً:

• برای یک تقسیم کننده 1×32، اندازه آن کوچک خواهد بود و می تواند ظرفیت بالاتری نیز داشته باشد،
• اتلاف آن به طول موج حساس نیست.
• برای شبکه های نوری Passive FTTx، CWDM، DWDM و سیستم تلویزیون کابلی نوری طراحی شده اند.

تفاوت FBT  و PLC Splitter:

نرخ تقسیم:

تعداد مختلفی از نرخ تقسیم موجود وجود دارد. شایع ترین اسپلیترهای مستقر در یک سیستم PON، اسپلیتر با توزیع یکنواخت توان با نسبت 1: N یا 2: N است که در آن N تعداد پورت خروجی است. قدرت ورودی نوری در تمامی پورت های خروجی یکنواخت توزیع می شود. اسپلیترهایی با توزیع قدرت غیر یکنواخت نیز در دسترس است، اما چنین اسپلیترهایی معمولاً سفارشی ساخته می شوند. به طور کلی، تقسیم کننده های 1: N در شبکه های ستاره ای مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که 2 تقسیم کننده های 2: N در شبکه های حلقه ای به کار می روند تا در ازای تحمیل افزونگی به سیستم قابلیت اطمینان را در شبکه فیزیکی فراهم کنند.

یک نسبت تقسیم معمول در یک 1:32 است، به این معنی اینکه یک فیبر ورودی به 32 خروجی تقسیم می شود. سیگنال فیبر نوری واجد شرایط می تواند بیش از 20 کیلومتر منتقل شود. اگر فاصله بین OLT و ONT کوچک باشد (کمتر از 5 کیلومتر)، شما می توانید از اسپلیتر 1:64 استفاده کنید. با نسبت تقسیم بالاتر، مزایا و معایبی دارد. اسپلیتر با نسبت تقسیم بالاتر، انعطاف پذیری بیشتری را باعث می شود و مدیریت فیبر را ساده تر می کند. در عین حال، اسپلیتر با نسبت تقسیم بالاتر، پهنای باند را در هر ONU (واحد شبکه نوری) کاهش می دهد و  هزینه را در OLT یا ONU یا هر دو افزایش می دهد چون نیاز به اعمال توان بالاتری به سیستم هستیم. نوآوران دیتا عرضه کننده تجهیزات فیبر نوری در ایران.