-
INFO@NOAVARANDATA.COM
حفاری و کابل کشی زمینی فیبر نوری، اجرای کابل کشی فیبر نوری در زیر زمین می باشد. مرکز خدمات فیبر نوری تیما مطابق با دستور العملی که تهیه و تدوین شده است که رعایت آن در حفاری و کابل کشی فیبر نوری الزامی است، پروژه های مرتبط را به اجرا می رساند.
کابل فیبر نوری شامل دو قسمت می باشد. کور و روکش. روکش کابل از مواد مختلفی تهیه میشود که می تواند Polyvinyl Chloride-PVC یا Low Smoke Zero Halogen-LSZH باشد و در دو نوع Indoor وOutdoor تولید می شوند که مدل Outdoor مورد استفاده ما در کابل کشی زمینی می باشد. کابل های فیبر نوری Outdoor خود در مدل های مختلف مانند دفنی یا کانالی و همچنین Steel Armored تولید می شوند که بسته به سناریو خود مدل مناسب را انتخاب می کنیم.
کابل ها به طور معمول روی قرقره های چوبی یا فلزی پیچیده می شوند. در زمان حمل و نقل، قرقره باید با قرار دادن گوه های مناسب در اطراف آن مهار شده و از حرکت آن جلوگیری به عمل آید. قبل از پیاده کردن قرقره، محموله باید به دقت مورد بازرسی قرار گیرد تا از لحاظ سالم بودن در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشد. همچنین در صورت صدمه دیدن کابل یا قرقره نسبت به تعویض آن ها اقدام گردد.
امکان توقف حرکت قرقره در هر لحظه باید وجود داشته باشد تا در صورت توقف ناگهانی قرقره از جمع شدن کابل و شل شدن حلقه های آن جلوگیری گردد.
حداقل دمای محیط در زمان حفاری و کابل کشی فیبر نوری برای کابل های با عایق و غلاف پلاستیکی برابر 5- درجه سانتیگراد میباشد. در صورتی که این حداقل دما برای نصب رعایت نشود، عایق و غلاف خارجی کابل در حال خم شدن صدمه خواهد دید. برای جلوگیری از صدمه دیدن کابل در دماهای کمتر از درجه حرارت ذکر شده باید کابل را گرم نمود و سپس عمل نصب را انجام داد. برای گرم نمودن کابل باید قرقره در اطاقی با دمای 25 درجه سانتیگراد برای حداقل 24 ساعت قرار داده شود.
لازم است که حتماً از گرم شدن تمام نقاط کابل اطمینان حاصل شود. دمای کابل نباید از40 درجه سانتیگراد زیادتر گردد. در طول مدت حمل کابل از محل گرم تا محل نصب باید روی کابل با برزنت پوشیده شده تا سرد نشود عملیات کابل کشی باید به دقت و سرعت انجام گیرد و کابل نباید بیش از حد تعیین شده سرد شود.
نحوه کابل کشی باید طوری انتخاب گردد که خطرات ناشی از خرابی های مکانیکی در آن به حداقل برسد. کابل ها نباید در محیط هایی که دمای آن ها از حد پیش بینی شده تجاوز می نمایند، نصب شوند. مجاری کابل و یا لوله ها باید به قدر کافی با لوله و تجهیزات حرارتی فاصله داشته باشند. همچنین می بایست در برابر عوامل جوی و خورنده محافظت شده یا کابل مناسب انتخاب گردد.
با توجه به اینکه نقاط ضعف سیستم کابل بیشتر در محل انشعاب کابل ( مفصل و سرکابل ) می باشد، لازم است طول معینی از کابل در هر یک از این نقاط بعنوان رزرو در نظر گرفته شود. این مقدار را میتوان تا 10 متر در نظر گرفت و طرز قرار گرفتن آن باید به نحوی باشد که در مواقع عیب یابی مشکلی ایجاد نکند ( معمولاً این میزان طول از کابل را به صورت شکل هشت لاتین 8 با رعایت شعاع خمش قرار می دهند. )
برای این منظور توسط نیروهای مرکز خدمات فیبر نوری تیما ابتدا گودالی متناسب با محل حفر شده و بعد از ریختن ماسه نرم در آن، کابل در گودال قرار گرفته و سپس با نصب پوشش حفاظتی مناسب گودال کاملاً پر می شود. ماسه های ریخته شده علاوه بر حفاظت و نرمی زیر کابل، دما را به خوبی منتقل نموده که این موضوع باعث خنک شدن و استفاده بهتر از ظرفیت بارگذاری کابل می شود.
قبل از حفاری و کابل کشی فیبر نوری مسیر کابل باید به طور دقیق نقشه برداری و مشخص صشود و در طول مدت کابل کشی این نقشه به همراه فهرست لوازم مورد نیاز در دسترس باشد. اطلاعات لازم جهت تشخیص خطا در آینده و نیز اطلاعات جهت توسعه سیستم در آینده در آن ثبت گردد. همچنین بر روی نقشه باید اطلاعاتی مانند نوع کابل، نماد آن، طول و محل سرکابل ها ، مفصل ها و… آورده شود.
برای مشخص کردن مسیر کابل باید هماهنگی های لازم با شهرداری، راهنمایی و رانندگی، شرکت های گاز، آب، مخابرات و سایر شرکت های مرتبط به عمل آید تا کلیه موانعی که در مسیر وجود دارند مشخص شده و بهترین مسیر انتخاب شود. برای طرح مسیر تا حد ممکن باید از پیاده روها استفاده نمود.
عرض کانال بستگی به تعداد کابل دفن شده دارد که به طور معمول فاصله بین کابل ها 20 سانتیمتر و فاصله هر کابل از دیواره کانال 15 سانتیمتر می باشد. در استاندارد حداقل عرض برای حفر کانال برای یک مدار 50 سانتیمتر لحاظ میگردد.
عمق کانال از سطح زمین بستگی به تعداد کابل هایی دارد که روی هم قرار میگیرد. در هر حال عمق کانال از سطح زمین در پیاده رو نباید از 70 سانتیمتر کمتر و در زیر سطح خیابان نباید از یک صد و ده سانتی متر کمتر باشد.
ابتدا بستر کانال صاف، تمیز وکوبانده می شود و سطح آن با 10 سانتیمتر ماسه بادی نرم پوشانده میشود.
جهت انجام حفاری در مسیرهای آسفالت باید مسیر حفاری با کاتر بریده شود تا از آسیب رسیدن به حاشیه های محل حفاری جلوگیری شود.
کف کانال باید در کل مسیر هموار شود. در مواردی که به تاسیسات از قبیل لوله آب، فاضلاب و… برخورد شود، رعایت حریم طبق استاندارد به صورت عمودی یا افقی با تغییر جزئی مسیر کانال یا افزایش عمق کانال، الزامی است.
خاک های برداشته شده باید با حداقل فاصله 30 سانتیمتر از لبه کانال ریخته شوند تا هرگونه فعالیت آزاد جهت خواباندن کابل امکان پذیر باشد .در هنگام حفاری باید در دو سمت کانال به فاصله 10 سانتیمتر عاری از هرگونه ضایعات باشد تا در حین کابل کشی ضایعات وارد کانال نشود. باید دیوارها از لحاظ استحکام مورد بررسی قرار گیرند و در صورت لزوم جهت جلوگیری از ریزش خاک کانال مهار شود.
برای نصب کابل در داخل کانال خاکی ابتدا باید کف کانال کاملاً صاف تمیز و کوبیده شده باشد و حداقل 10 سانتیمتر ماسه نرم در گودال ریخته شود و کابل بر روی آن خوابانده شود. بعد از آن مجدداً روی کابل با قطر 10 سانتیمتر ماسه نرم پوشانیده شود. به منظور حفاظت بیشتر از کابل میبایست یک ردیف آجر به عرض 22 سانتیمتر یا یک ردیف بلوک سیمانی بر روی این لایه چیده و سپس یک نوار زرد هشدار دهنده با عبارت “مسیر کابل” کشیده شود. سپس روی مجموعه تا ارتفاع 20 سانتیمتر سنگریزه و سپس روی آن خاک معمولی ریخته و کوبیده تا فشرده شود.
هنگامی که مسیر کابل یا جاده ها، خطوط راه آهن و… تقاطع دارد، کابل باید از میان لوله عبور داده شود. محل لوله های کابل باید به نحوی انتخاب گردد که در عمل تحت تأثیر حداقل تداخل از کارهای دیگر قرار گیرد. لذا قوانین حریمها در هر مورد باید رعایت شود. باید توجه نمود که لوله بر روی خاک های ناپایدار قرار نگیرد و دقت گردد تا لبه های تیز لوله به کابل آسیب وارد نکند. باید در محل ورود و خروج کابل از لوله از ورود سنگ و مواد اضافی دیگر به آن جلوگیری شود.
با توجه به کاهش تراکم خاک در کابل کشی زمینی و از طرفی به دلیل فشار ناشی از وسایل نقلیه و به منظور جلوگیری از ضربه به کابل نیاز است خاک حفاری شده از طریق غرقاب و کمپکت نمودن مناسب به تراکم مطلوب برسد.
نوآوران دیتا مجری و ارائه کننده تجهیزات فیبر در ایران
