کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان
فیبر نوری به علت مزایای بسیاری که با خود دارد امروزه راه خود را به درون ساختمان ها باز کرده است. کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان با کاربردهای مختلفی مانند استفاده به عنوان Backbone شبکه یک ساختمان اداری و یا برای استفاده تک تک واحد ها و اتصال آنها به اینترنت FTTH استفاده می شود.
کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان به دو بخش تقسیم می شود. کابل کشی در داخل واحد ها و بین واحد ها.
نصب کابل فیبر نوری می تواند روکار و یا توکار اجرا شود که بستگی به شرایط ساختمان دارد. از لحاظ محل کابل کشی این امر به سه روش امکان پذیر است.
کابل کشی فیبر نوری از کف ساختمان
نصب کابل فیبر از کف می تواند در زیر کف کاذب یا زیر کف اصلی واحد باشد.
برای نصب کابل در زیر کف اصلی ساختمان می بایست ابتدا بستر مناسب را فراهم کنیم. این بستر میتواند سینی یا لوله باشد. در صورتی که ساختمان در حال ساخت باشد ابتدا سینی یا لوله متناسب با سایز فیبر را در کف خوابانده و سپس روی بتون ریزی شده و بعد پوشش کف اجرا شود. در صورتی که ساختمان ساخته شده باشد کف می بایست تراشیده شده و سینی را قرار داده و روی آن را بپوشانیم.
تعداد و قطر کابل های مورد نصب را محاسبه کرده و سینی متناسب با آن در نظر می گیریم. سینی و لوله نباید بطور کامل توسط کابل ها پر شده و کابل باید آزادانه بتواند حرکت کند. برای ارتفاع سینی و لوله باید به قطر کف ساختمان نیز توجه داشت. ایجاد دریچه دسترسی برای رفع خرابی های آتی مفید می باشد. نکته مهم دیگر زوایای موجود در مسیر می باشد که کابل دچار خمش بیش از اندازه و شکستگی نگردد.
سینی و کابل می بایست تحمل وزن وارده را داشته و ترجیحا در مسیر های کم تردد نصب شود. رعایت فاصله از کابل های برق را نیز باید مد نظر قرار داد.
کابل کشی فیبر نوری در سقف
در این کابل کشی نیز نیاز به بستر سازی داریم بطوری که کابل در هیچ کجا روی هوا، رها دیده نشود. بدین منظور میتوان از لوله یا سینی استفاده کرد. سینی و لوله را در زیر سقف اصلی نصب کرده و کابل را بروی آن قرار می دهیم. در صورت نصب کابل بر روی سینی کابل را با بست به سینی محکم کرده و کابل کشی بصورت مرتب و صاف انجام می پذیرد.
کابل کشی رو کار
در این نوع کابل کشی مانند کابل کشی برق و شبکه از داکت و ترانک استفاده می کنیم. دلیل این امر زیبایی محیط و حفظ کابل از آسیب های احتمالی می باشد. با توجه به تعداد کابل های عبوری ترانک و داکت مناسب را انتخاب می کنیم. ظرفیت بهتر است دو برابر میزان مورد نیاز باشد تا کابل تحت فشار قرار نگیرد و همچنین در آینده بتوان کابل اضافه نمود.
مسیر مناسبی را انتخاب می نماییم . در انتخاب مسیر کوتاهترین مسیر را انتخاب می کنیم. در طول مسیر از عبور از کنار تجهیزات گرمایشی که سبب تغییر فرم ترانک و بالا رفتن دمای کابل می شود اجتناب می نماییم. موانع فیزیکی موجود را نیز در نظر می گیریم.
زوایای لازم را رعایت می کنیم تا کابل دچار خمش بیش از پیشنهاد سازنده نگردد. در صورتی که قسمت هایی از مسیر بیرون ساختمان باشد روش های خاص خود را برای اجرا دارد که در لینک های زیر می توانید مشاهده فرمایید.