کابل کشی هوایی فیبر نوری

بستر سازی کابل کشی هوایی فیبر نوری

کابل کشی هوایی فیبر نوری می تواند بر روی دیوار و یا دکل اجرا گردد. برای هر کدام از این روش ها بستر خاص آن را اجرا می کنیم.

کابل کشی فیبر نوری بر روی دیوار

ابتدا می بایست بستر لازم جهت فیبر کشی را فراهم نمود. نصب فیبر بر روی دیوار می تواند از داخل لوله گالوانیزه و یا سینی فلزی انجام پذیرد. هر جند فیبر های نوری Outdoor دارای استحکام در برابر شرایط سخت می باشند اما به دلیل جلوگیری از ضربه و آسیب های عمدی یا سهوی می بایست داخل بستر مناسب اجرا شود. در صورتی که تعداد فیبر نوری کم باشد می توان از لوله گالوانیزه با قطر حداقل ۱٫۵ برابر کابل بهره گرفت. زمانی که تعداد کابل فیبر نوری زیاد باشد سینی فلزی می تواند تعداد بیشتری کابل را در خود جای دهد. در هنگام اجرای کابل کشی فیبر نوری داخل سینی و لوله باید مواظب زوایا بود تا فیبر دچار خمش زیاد نگردد. بدین منظور از زوایای پهن و زانویی با قطر مناسب استفاده می کنیم.

کابل کشی فیبر نوری بر روی دکل

در این نوع کابل کشی نیز ابتدا نیاز به بستر سازی داریم. در صورتی که بستر مناسب وجود نداشت اقدام به نصب دکل می نماییم.

ابتدا نقشه مسیر را مورد مطالعه قرار داده و موانع را شناسایی می کنیم. مسیر را مشخص و ارتفاع دکل مورد نیاز را حساب می کنیم. به طور عموم از دکل های ۶ یا ۸ متری جهت کابل کشی هوایی استفاده می شود اما در صورت نیاز این متراژ قابل تغییر می باشد.

در صورتی که اجرا در شهر و جاده باشد با شهرداری و اداره راه و سایر ادارت مرتبط هماهنگی و مجوز لازم را اخذ می نماییم.

محل نصب دکل ها را علامت گذاری کرده و بر روی نقشه مشخص و شماره گذاری می کنیم. فاصله بین دو دکل معمولا ۳۰ متر در نظر گرفته می شود که با توجه به مسیر قابل تغییر است.
محل نصب دکل ها حفاری شده و فوندانسیون لازم نصب می گردد.

پس از اتمام نصب دکل ها اقدام به کابل کشی فیبر نوری می نماییم.برای کابل کشی دمای کابل باید ۲۵ درجه سانتیگراد باشد تا دچار شکستگی نشود. حمل و باز کردن کابل از روی قرقره باید با احتیاط انجام شود و در صورت خرابی نسبت به تعویض آن اقدام شود.